Wandeling in het dorp met twee klokkentorens.
Details van de uitstap
Omschrijving
Ik ben noch een muurtoren, noch een kerkertoren, noch een gedraaide toren, maar
een eenvoudige toren, kraakpand, vierkant, blind, een plattelandsheiligdom met
een vleugje soberheid in de bergen met een dak in leisteen.
Het luiden van mijn enkele bel weerklinkt over het omliggende platteland,
Ik ben alleen. Eeuwenlang heb ik het Angelus en de hoogtepunten van
dorpsleven: doopfeesten, bruiloften, begrafenissen.
Een meestervakman, Hypolite Boutet, oprichter in Albi, maakte mij in 1852, I
gedoopt, kreeg ik een voornaam, Marie-Victoire. Ik ben versierd met inscripties
gegraveerd. Er zijn litanieën in het Latijn die liturgische gebeden zijn. Ik handhaafde
met elk van de bewoners een intieme relatie, vreugdevol en verdrietig.
Tussen 1830 en 1914 werden met razernij kerken gebouwd of herbouwd.
Het land is bedekt met een witte mantel van kerken.
In Fraissines werd de Fabrique (groep invloedrijke mensen in het dorp) gehouden
absoluut om de kerk te herbouwen, belde ik nog een laatste keer, een echte
traan. Een nieuwe toren is naar de hemel gestegen. De oude klokkentoren zal zijn
bewaard gebleven, maar de bel werd verplaatst naar de nieuwe klokkentoren.
Ik ben er nog steeds. Ik ben vervuld van dankbaarheid en trots om de
wandelaars roepen uit: “Hoe merkwaardig zijn de twee torenspitsen in dit dorp! »
een eenvoudige toren, kraakpand, vierkant, blind, een plattelandsheiligdom met
een vleugje soberheid in de bergen met een dak in leisteen.
Het luiden van mijn enkele bel weerklinkt over het omliggende platteland,
Ik ben alleen. Eeuwenlang heb ik het Angelus en de hoogtepunten van
dorpsleven: doopfeesten, bruiloften, begrafenissen.
Een meestervakman, Hypolite Boutet, oprichter in Albi, maakte mij in 1852, I
gedoopt, kreeg ik een voornaam, Marie-Victoire. Ik ben versierd met inscripties
gegraveerd. Er zijn litanieën in het Latijn die liturgische gebeden zijn. Ik handhaafde
met elk van de bewoners een intieme relatie, vreugdevol en verdrietig.
Tussen 1830 en 1914 werden met razernij kerken gebouwd of herbouwd.
Het land is bedekt met een witte mantel van kerken.
In Fraissines werd de Fabrique (groep invloedrijke mensen in het dorp) gehouden
absoluut om de kerk te herbouwen, belde ik nog een laatste keer, een echte
traan. Een nieuwe toren is naar de hemel gestegen. De oude klokkentoren zal zijn
bewaard gebleven, maar de bel werd verplaatst naar de nieuwe klokkentoren.
Ik ben er nog steeds. Ik ben vervuld van dankbaarheid en trots om de
wandelaars roepen uit: “Hoe merkwaardig zijn de twee torenspitsen in dit dorp! »